Argentinië. - Chili I

Na een lange - zeer uitputtende - reis van 35 uur kwamen we moe én toch tevreden, op maandagavond 18 januari 2016 rond 20.00 plaatselijke tijd - Nederlandse tijd 00.00 - aan in Buenos Aires. Kaapstad en Buenos Aires liggende op bijna dezelfde breedtegraad, dus simpel oversteken zou je verwachten, niet langer vliegen dan 6-8 uur. Echter de meest prettig geprijsde vlucht die we konden vinden was met de Emirates, betekende dat we via Dubai vlogen - naar het noorden en oosten - en vandaar uit weer - met tussen stop in Rio de Janeiro - naar het zuiden en westen. We hadden ons goed ingesteld op de lange reis, dus veel films tijdens de vlucht bekeken. Op het vliegveld werden we opgewacht door Jorge die ons met alle bagage - onder begeleiding van vrolijke Latino klanken uit de radio- naar onze studio in de wijk Palermo bracht. Weer stelde booking.com ons niet teleur. De volgende dag bleek onze studio in een zeer gezellige en veilige buurt te liggen.
Lijfelijk waren we hier, onze ziel zou wat later te paard arriveren en stond de eerste dagen nog op stal bij de Tafelberg in Kaapstad. We misten de kinderen en de bijbehorende Afrikaanse energie die nog in ons lijf zat, en we deden het dus héél rustig aan.

Buenos Aires

Volgende dagen was Maarten druk met geregel voor de Toyota, die al kwispelend en trappelend bij de customs/douane op ons stond te wachten. Echter ook hier moesten veel ambtelijke formaliteiten via onze tussenpersoon Felipe met de douane geregeld worden, dus het kon nog even duren voordat we daadwerkelijk weer ons huis in konden. Geen probleem want Buenos Aires bruiste ons tegemoet, en met onze Spaanse lesboeken op pad konden we de communicatie aardig aan. Zelf ging ik op zoek naar een plek om dollars om te zetten in peso's en kwam terecht in klein straatje bij een Cambio, soort wisselkantoortje. Bij binnenkomst nummertje trekken, even wachten en daarna verdween ik achter gesloten deur met een aftasting van de wisselkoers, na enig 'denkmoment' ging ik uiteraard akkoord! Het was wel een heel dik pak Argentijnse peso's waarmee ik het kantoor verliet, dus spoedde ik mij huiswaarts uitkijkend naast en achter me. Ik zou geen al te beste koerier zijn!
Naast onze studio was ook een kleine sportschool en daar kon ik de komende week mijzelf uitleven, apart hoor een Spaanse spinningles waarbij de leraar iedere deelnemer aan begin en einde van de les een zoen op haar/zijn wang geeft. Het bleek een gebruikelijke, warme, respectvolle en passende sportieve begroeting bij iedere ontmoeting.

We verkenden de omgeving - gek om weer te zien dat het verkeer rechtsrijdend was na zoveel maanden links gereden te hebben - en kwamen terecht op de 'to do' hoogtepunten.Buenos Aires werd wel het Parijs van Zuid Amerika genoemd!!

Mercado de San Telmo

Iedere zondag was er de schilderachtige rommelmarkt in de wijk San Telmo - buurt waaruit Buenos Aires is voortgekomen - met spontane tango's op het plein Plaza Dorrego. De Tango - vingerafdruk van Argentinië - echt ontroerend en zó mooi om naar te kijken, we genoten enorm. De wortels van de tango bleken in Spanje, Montevideo en zelfs in Afrika te liggen en bleken uit de koker van de trotse, trieste, hartstochtelijke macho en charmerende immigranten te komen. Op zondag konden ze dan hun schoonste overhemd dragen. Dé dans waar in de muziek en de gebaren de hartstocht, liefde en teleurstelling werd en wordt uitgedrukt, dit onder begeleiding van de prachtige bandoneon klanken van Astor Piazolla. Er heerste een aandachtige, gezellige, cosmopolitische en een blije energie. Een sfeervolle markt die gevuld was met antiekkramen en kunstenaars. De toeristen en de lokale bevolking daartussen genietend op een van de gezellige terrassen, midden tussen de prachtige volle eeuwenoude bomen en mooie gebouwen.

Basilica de Pilar en Cementario de la Recoleta  

Een prachtige kerk met binnen de barokstijl met 6 zijaltaren die naar het hoofdaltaar leiden met daar het reliëf van een Inca-zon gemaakt door een indiaanse kunstenaar.  Tot ons genoegen hoorden we de prachtige klanken van het grootste lokale volksmuziekstuk uit Argenitinië, de creoolse mis - 'de Misa Criola' - van Ariël Ramirez. 
De muziek die bij de geboorte van mijn zoon Dobias zo'n prachtige ondersteuning gaf!
Naast de kerk was de ingang van de Cementario de la Recoleta, begraafplaats met zo ongeveer 7000 dicht op elkaar staande mausolea, een necrologische schatkamer.
Met name de elite van Buenos Aires, presidenten, zeehelden waren hier begraven met ook het familiegraf van de Duartes en Eva Perón. 

Aan de andere kant van de kerk bevond zich  het Centro Culrural Recoleta, waar we een prachtige wervelende Cirque du Soleil achtige voorstelling 'Fuerza Bruta' bijwoonden samen met leuk Nederlands stel die we ontmoetten op Mercado del Telmo. We genoten een uur lang van trucs aan het plafond en trommelacrobatiek.

Plaza de Mayo  

Uiteraard gingen we naar Plaza de Mayo om te kijken naar de Dwaze Moeders - Asociacón Madres de Plaza de Mayo - die daadwerkelijk nog wekelijks op donderdagmiddag na 30 jaar rondliepen, vanuit een teken van solidariteit en politiek protest betreffende de vele vermissingen van zonen en kleinzonen. De scheldnaam 'dwaze moeders' ontleenden ze aan een beledigende uitlating van een hooggeplaatste functionaris. Onder de ramen van het regeringsgebouw Casa Rosada vestigden ze de aandacht op het lot van hun verdwenen dierbaren, de ' desaparecidos '. Onder de dictatuur van de militaire junta 1976-1983, zijn volgens mensenrechtenorganisaties meer dan 30.000 mensen in de verhoorcellen verdwenen. Tot op de dag van vandaag is het grotendeels onduidelijk wat er met de lichamen is gebeurd, er kwam ook nooit opheldering... waardoor het ontstaan van protest zijn oorsprong vond. De vrouwen hielden en houden de jarenlange traditie in ere, hun hoofd bedekt met een symbolische luier, een witte hoofddoek. Bleek dat er inmiddels een opsplitsing had plaatsgevonden en er twee verschillende groepen - waarvan één groep politiek getint - liepen. Hebe de Bonafini was als oprichtster een aanhangster van het Fidel Castro regime en daarmee niet onomstreden, vandaar de opsplitsing. 
De energie was stil, saamhorig en duidelijk en alles behálve dwaas!

Verder gingen we ook een aantal uren in de hop in/hop out bus - in vele Europese steden bekend - om een algemeen beeld van deze grote stad te krijgen met de mogelijkheid om op elke wenselijke plek weer uit en in te stappen. Wat een indrukwekkende straatbeelden, prachtige architectuur en in de wijk Boca uiteraard ook het grote voetbalstadion en de kleurrijke huisjes. Werd duidelijk vermeld vooral deze wijk niet op eigen gelegenheid in de avond te bezoeken! Was ook niet nodig, want de taxi's brachten ons heel makkelijk en snel voor kleine bedragen op de juiste plekken voor een hapje of terras.

Zoals in alle Latino landen werd er s'avonds pas rond 22.00 gegeten, voor ons toch wel erg laat. Vaak lunchten wij dan in de namiddag en genoten van een heerlijke warme Argentijnse maaltijd. Vooral de heerlijke empanadas - soort pasteitje van lekker deeg gevuld met vlees, kip, kaas of groenten - was populair bij ons. Het patagonische lamsvlees smaakte voortreffelijk, de Milaneses - dunne lapjes soort Wiener schnitzel - lagen zéér regelmatig op het bord van Maarten. Voor mij super smakelijke salades of vis, maar ook de pizza's en pasta's zijn ook hier een veel voorkomend gerecht. Zie zo ook hier dus de van verre Italiaanse invloeden!

Jardin Botánico en museum Eva Perón  

Een heerlijk ontspannen park, met mooie planten en Italiaanse beelden met om de hoek de mannen aan het schaakspel en nog een hoek verder het museum Eva Perón. Ze werd een mythe in Argentinië en het bezoek aan het museum was zeker de moeite waard.

Voor ons bleek later dat niet iedereen - de hogere en middenklasse - enthousiast over haar was. Met name verweet men haar dat ze zichzelf op de voorgrond plaatste met de ideologie van haar man, de toenmalige president Juan Péron. Er werd door haar met een ruim budget woningen, ziekenhuizen en scholen gebouwd.  Samen met haar man groeide ze in de periode 1946 - 1952 uit tot een charismatisch voorbeeld van sociale gerechtigheid. Na Eva's dood in 1952 - ze werd slechts 33 jaar en overleed aan de gevolgen van baarmoederhalskanker - daalde Peróns populariteit. Een staatsgreep in 1955 was de reden voor zijn vlucht naar Madrid. Buiten, aan het museum, was een héérlijk en mooi restaurant voor het napraten en nagenieten!

Van de Tango kregen we geen genoeg, zo ook gingen we een avond naar een lokale tango club in de Milonga en konden we opnieuw weer bewonderend kijken naar hoe deze intieme mooie - maar gecompliceerde - manier van bewegen. Middels oogcontact kozen de danspartners elkaar uit, de vrouw met het voorhoofd op de wang van de mannelijke danspartner en langzaam kwamen de lijven in beweging. Ogen gesloten en ieder kon in zijn eigen innerlijke en sensuele sfeer de bewegingen op de muziek ten volle genieten. Prachtig om te zien - vooral ook het voetenwerk - en zelfs ook wij durfden de dans zonder te struikelen aan te gaan, met daarna ook een vrije mogelijke manier van dansen op moderne muziek.
Een andere avond waren we samen met Jan en Margriet, overlanders die we ook al in Zimbabwe hadden ontmoet en ook nu verder gingen reizen in Zuid Amerika.

Colonia  

We gingen ook nog een dag per boot naar Uruguay om aldaar een pittoresk en historisch plaatsje - Colonia - te bezoeken. Weer heerlijk om op het water te zijn en Buenos Aires vanaf hier te bewonderen. In het stadje mooie plekjes bezocht en uiteraard naar de oude auto's gekeken. Inmiddels waren we al gewend aan de ongelooflijke wrakken van jaren 60-70 auto's - waar probleemloos in gereden werd - Ford Taunus, Renaults en Peugeots en verschillende keren zelfs de Lelijke Eendjes die we tegenkwamen. Naast de weg dan ook nog verscheidene keren een schroothoop met verroeste wrakken van járen.

Maarrrr de mooiste ervaring was toch de aankomst van onze Toyota. Op donderdag 28 januari konden we onze auto ophalen, kwam per container aan uit de haven en werd vervolgens omhoog getakeld en op Argentijnse bodem gezet. Na bevrijding van alle veiligheidsbanden kon Maarten hem vrij naar buiten rijden, verrassend genoeg want beide accu's waren al die weken verbonden gebleven! Wat een auto, contact aan en rijden maar. We waren ook zeer blij met onze goede tussenpersoon Felipe Mazine, die  vanuit zijn bedrijf Silver Freight ons zeer goed begeleidde in de totale afhandeling.

Even gingen we de stad uit en toerden met ons kind op wielen. We gingen een paar dagen de natuur in ten noorden van Buenos Aires in de Delta del Tigre - provincie Entre Rio - alvorens we met onze vrienden Henk & Carol een weekje naar het zuiden van Patagonië zouden gaan. Deze delta wordt door talloze parallel- en dwarsrivieren, kanalen en zijtakken doorsneden en is half zo groot als Nederland. Afwisselend moeraslandschap met glooiende campagne achtige akkers. Vanuit Victoria reden we via, Paraná en Rosaria weer naar Buenos Aires terug.

Perito Moreno - El Calefate

Zondag 7 februari vlogen we samen met Henk & Carol naar El Calafate in Patagonië, de dag er voor hadden we gezellig een lunch met elkaar gehad en was het weer zo snel, zo vertrouwd om samen rond de tafel te zitten. Martin - broer van Henk en ambassadeur in Buenos Aires - en echtgenoot Joke  waren er ook gezellig bij. Martin kon ons nog wat mooie aanvullende informatie geven over de cultuur van Buenos Aires en het leven en gewoontes in Argentiniē.

Een aantal maanden geleden hadden we deze reis naar Patagonië met ons vieren besproken, deels omdat we geen idee hadden wanneer onze auto in Buenos Aires daadwerkelijk vrij zou komen uit de douane - kon weken duren - deels omdat het wel een afstand van vele duizenden kilometers rijden is in de Pampa, een verlaten vlakke en oersaaie route naar het zuiden van Patagonië, maar.....vooral ook om met elkaar een week samen te zijn. Henk en Carol hadden een maand vakantie geboekt in Argentinië en zo konden we samen op pad. Toen bleek dat onze Toyota zo probleemloos en eigenlijk vrij snel weer in ons bezit was, overwogen we wel om toch gelijk naar het zuiden te rijden.......moeilijke keuze, maar uiteindelijk zaten we toch nú met hun in het vliegtuig naar Patagonië.

Na een kleine drie uur vliegen kwamen we dan daadwerkelijk aan in Patagonië, El Calafate in het Parque Nacional los Glaciares, met meer dan 40 gigantische gletsjers. Een Mekka gebied voor iedere natuurliefhebber met de pure zuivere lucht die voelbaar aanwezig is. Een dorp vol leven met drukte van sportieve toeristen - jong en oud - een positieve, knetterende sfeer met een soort wintersportgevoel. Dus ook heerlijke terrassen met lekker biertje en uiteraard vele uitwisselingen tussen ons vieren betreffende het afgelopen jaar. De gesprekken vlogen als popcorn van de hete bakplaat in het rond, met blije en vertrouwde energie die bij goede vriendschappen behoorde.

Volgende dag gingen we met onze huurauto op pad naar de Perito Moreno. Een gletsjer met een oppervlakte van wel 250 vierkante kilometer, 500 meter breed en aan de randen 60 meter hoog! Was zo imposant om te zien, en middels een boottocht konden we zowel Northface als Southface van zéér dichtbij meemaken en tot aan de voet van deze gletsjer komen. Wat een prachtig natuurwonder, met al die mooie lichtinvallen met de bijbehorende blauwkleuring van het ijs, adembenemend! Dagelijks bleek er een verschuiving van wel 40 cm ijs het meer in te gaan. Er vielen regelmatig behoorlijke stukken ijs in het water met oorverdovende knallen en bewegingen in het Lake Argentina als gevolg. Bijzonder is dat deze gletsjer niet verschuift, maar zichzelf al jaren in balans kan houden met aangroei en afbraak van het ijs. Dit in tegenstelling tot vele andere gletsjers in de wereld die zich door de Global Warming steeds meer terugtrekken. Graag hadden Maarten en ik een looptocht op het ijs gemaakt, maar was helaas niet haalbaar in deze ene dag! We hoorden binnen in ons nog uren het knallen en kraken van het ijs met de drijvende ijsschotsen op ons netvlies.

El Chalten

Volgende dag hadden we een langere route - 220 km - voor de boeg naar het noorden, El Chalten. Het onderweg zijn was al een heel avontuur gezien de prachtige omgeving en de vele Argentijnse lama's - guanaco's - om ons heen. De beschermende hekken tussen pampa en rijbaan waren voor sommigen van hun te hoog, zodoende kwamen enkele - tijdens hun poging hierover heen te springen - vast te zitten in het hekwerk en gingen zo een wrede eenzame dood tegemoet. Een bizar en aandoenlijk gezicht om zo langs deze cadavers te rijden!

Vrij snel kwamen - op deze onbewolkte strálende dag - de toppen van de Cerro Fitz Roy en Cerro Torre bergmassief in ons blikveld, met prachtige Andes toppen en een helder meer naast ons. Wat was de natuur toch op vele plaatsten verbluffend mooi en imposant. We kregen geen genoeg van de toppen voor ons en menige stop voor een fotomoment werd dus gemaakt. We hadden nog wel één zorg, de benzine! Gisteren bleek in El Calafate een énorme rij te staan voor zowel de ATM - pinautomaat - alswel het benzinestation. Om te tanken was het dus zó 1,5 uur wachten en vulden velen nog een aantal jerrycans! Bleek gelukkig dat we in El Chalten voor 200 peso's - €14 - mochten tanken, helaas de ATM's waren leeg en ook hier dus blijkbaar een probleem. Gelukkig hadden wij in Buenos Aires onze dollars omgezet in peso's!

Ook dit dorp straalde weer een heerlijke energie uit, met uitzicht op de mooie bergketens liepen er vele backpackers, bergbeklimmers en sportieve wandelaars rond om na de inspanning iets te nuttigen op het terras en daarna de pizzeria in te duiken. Wij maakten een wandeling van twee uur naar een waterval, Henk & Carol gingen op zoek naar geld en genoten daarna van een heerlijke gezellige avond samen, het bleef licht tot bijna 22.00! We hadden een klein leuk hotelletje voor twee nachten, met daarin wél krakkemikkige kamers uit het jaar nul, maar zelfs dit mocht de pret niet drukken. We zagen dat er zelfs ook een mooie- gratis - camping in het dorp was!

Volgende dag namen we een shuttle bus die ons bracht naar een verder gelegen plek om van daaruit weer een mooie - maar pittige - wandeling met vele klimpartijen naar een gletsjer te maken. Een hele overwinning ook voor Henk & Carol om deze wandeling te voltooien, gezien hun knieproblemen! Geweldig, er kon weer geproost worden met een voldaan gevoel terugkijkend naar deze dag. In de avond werd de Yatzee tafel geopend, met weer totaal andere nieuwe spelelementen waarbij Henk - hoe kan het anders - toch duidelijk de leiding nam.

De ochtend voor de terugrit naar El Calafate, maakten Maarten en ik nog een lekkere wandeling van 4 uur naar een mooi uitzichtspunt, jammer wel dat de bewolking spelbreker was en de toppen in de mist verstopt waren. Wat een prachtige en heerlijke omgeving, vond het nu wel erg jammer dat we toch niet met onze auto naar het zuiden waren gereden, zeker gezien hoe goed het hier voelde.....

Torres del Paine

De volgende dagen hadden we een langere rit voor de boeg naar Chili, Nacional Parque Torres del Paine. Wederom een prachtige rit, met een uitgebreide en lange pauze bij de grens naar Chili mede omdat er net een volle bus Amerikanen en ja, ook veel Japanners voor ons was. Geheel nam 1,5 uur in beslag en daarna moesten we vrij snel verder op een wasbord wegdek en gelukkig reed Henk zeer rustig en na enig zoeken bereikten we onze accomodatie. Dit keer een mooie landelijke Lodge - Estancia - met uitzicht op het bergmassief, ware het niet dat er ook nu een wolkendek ervoor zat. Blijkbaar was wisseling van weersomstandigheden een dagelijks iets en vanaf april waren de meeste lodges en accomodaties dan ook gesloten. December, januari en februari bleken de beste maanden om Patagonië te bezoeken waarbij vooraf reserveren van hotels toch een vereiste was!

We haden een heerlijke avond in het restaurant met pracht uitzicht en ecologisch bereidde maaltijd, onder genot van knapperend houtvuur in de kachel en fijne sfeer.
Volgende dag leek het nog aardig mooi te worden, maar al spoedig werd het zwaar bewolkt en lichte regen. We gingen toch het park in - uren gehobbeld op het wasbordachtige wegdek - en genoten van de omgeving, mooie vogels en de andesherten, guanaco's en ook een voorstelling hoe drie honden een heel kudde schapen voor zich uit dreven midden in de pampa op weg naar een plek waar ze geschoren zouden worden. Uiteindelijk wel een héél  vermoeiende dag, wat uiteraard werd goedgemaakt met een goede, sfeervolle avond.

De dag terug naar Calafate ging zeker wat betreft de grensovergang veel soepeler dan op de heenweg en sloten we onze week samen af in een prima restaurant waar we tijdig waren en we na het eten, bij buitenkomst de wachtende rij hongerigen voor de vrijgekomen tafelsaantroffen. Het hoofdgerecht lag ook aanlokkelijk klaar te stomen bij de ingang, eetlustverwekkend beeld! Het lamsvlees - gespannen aan een soort lijst - hing zo úren dicht bij het vuur, zonder ermee in contact te komen en kreeg daarna een zorgvuldige bereiding. Topper dus voor de liefhebbers onder ons.

Nu nog één dagje hadden we gezamenlijk in El Calafate voordat we terugvlogen naar Buenos Aires, we gebruikten deze dag om het gletsjermuseum - los Glaciares - te bezoeken. Wát een ongelooflijk indrukwekkend en mooi museum met de hele geschiedenis en ontwikkeling van de gletsjers en hun onderzoekers. Aan de hand van prachtige films, verhaal en foto's kregen we een mooie aanvulling op onze ervaring van deze dagen. Schokkend ook zéér bewust te worden dat het écht vijf voor twaalf was betreffende de Global Warming en het mogelijk verlies van zoveel moois om ons heen!

Ik wilde deze omgeving ėcht niet verlaten, liet dus zien hoe bijzonder, gezellig en mooi deze week samen was geweest. Het mooie ook van deze Patagonië reis was dat vanaf dát moment het hele ' Afrika heimwee ' gevoel voorbij was en we volledig hier nú in Zuid Amerika konden zijn! Een héél goed gevoel, met binnenin bij mij wel écht enige spijt dat we na aankomst van de Toyota eind januari niet gelijk naar het zuiden waren doorgereden om nét iets langer te kunnen genieten van de imposante wolken - en bergtoppen formaties, de zuurstofrijke omgeving........kortom...... te kunnen zijn!

Aldus..........mijmerde ik zacht:

' Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts worden geleefd ' van Søren Kierkegaard, Die Tagebücher 1834 - 1855

Afscheid van het Zuiden en De Andes verder tegemoet!