De eerste week, gelukkig voorbij.....
23 januari 2015 - Djibouti City, Djibouti
Dag van vertrek uit Nederland was zwaar!!
Waar zijn we aan begonnen?
Wat doen we onszelf aan?
Waarom weg uit onze comfort zone, kinderen, familie en vrienden?
Nu naar een ander leven, continue met z'n tweeën in één auto.........twee jaar lang!!
Natuurlijk wisten we uit de verhalen van onze voorgangers dat het moment van vertrek het moeilijkst is. Nu waren het geen verhalen meer, maar voelden we het in ál onze cellen. Wat hadden we graag vanuit Nederland met onze auto gestart, om zo langzaam te groeien naar waar we nu in 10 uur vliegende vaart waren. Onrust in de noordelijke regio's van Afrika en het Midden Oosten deed ons hiertoe besluiten.
De treinreis naar Schiphol was voor ons een zwijgende rit - we zaten niet eens in de stilte coupé - in voorbereiding naar dát waarvan we niet wisten wat komen ging. Op Schiphol aangekomen was er geen tijd meer om te mijmeren en stapten we langzaam, héél langzaam.............ons nieuwe hoofdstuk in.
Djibouti
De vermoeidheid en het ontheemd zijn kwamen er de eerste dagen volledig uit. Stress kwam er natuurlijk ook nog bij, een verstoorde MacBook - die geen mails kon verwerken - en dan de vraag wanneer we onze Toyota konden ophalen én de melding dat de cursus ' omgaan met teleurstellingen ' helaas niet door kon gaan!
Eerst dus maar tijd nemen voor het verkennen van de omgeving en sfeer. De lokale vrouwen waren de hele tijd met elkaar in gesprek, ze schreeuwden, gebaarden om vervolgens smakelijk te lachen. Wat een ongelooflijk aardige mensen, goed passend bij het landschap, het licht en de lucht. In een rustig tempo bewoog ieder zich voort, zonder haast en 
geen getrek aan ons tijdens het lopen.... zoekende - op vrolijk advies van een van onze kinderen - naar de Apple Store in de hoofd-winkelstraat. Helaas, helaas die was er natuurlijk niet.... maarrrr jawel.... in het hotel bleek er een IT-man te werken, een vriendelijke rondbuikige Indiër, tja toen wisten we zeker dat het goed ging komen. Drie kwartier lang tikte hij met z'n dikke vingertjes op ons toetsenbord en als hij even moest wachten, knakte hij met hetzelfde tempo deze vingertjes alle kanten uit. Het resultaat was er zeker niet minder om.......probleem opgelost en wij innig dankbaar.
Vervolgens kwam de melding dat de auto door alle formaliteiten nog niet door de douane kon, zelfs nog 5 dagen extra nodig had en waarschijnlijk pas maandag 26 januari onze kant op zou komen. Jammer, want wat zou die toch dolgraag hier tussen zijn broertjes en zusjes Toyota rijden. Er zat niets anders op dan een paar dagen in ons hotel bij te boeken, en zoals we al wisten......... in Nederland de klok en hier de tijd!
Zo kwamen we steeds meer in de flow van het leven hier, voelden ons beiden beter, met het gevoel van langere lontjes en dus ook meer verbinding met elkaar. De dagelijkse structuur bestond uit ontbijten, een wandeling langs het strand en met zicht op de Rode Zee naar het centrum. Hier dan op een bepaalde plek de zwarte markt bezoeken om geld te wisselen voor Ethiopische birs, bij de dames met grote Coronation Street tassen met daarin vele vele flappen! Daarna espresso, cola en water drinken bij ons inmiddels stamcafé, supermarkt bezoeken en terug naar ons hotel. Daar kilometers uitleven in de fitness zaal, lezen, zwembad en vele spelletjes Yatzee!!
Met de lengte der dagen besloten we een verrassend mooie engelse documentaire van BBC, Along the Nile ,met Joanna Lumley - remember haar als Purdey in De Wrekers en John Steed - uit onze DVD voorraad te kijken! Wat we zagen was de pracht natuur van Egypte-Soedan-Uganda- en vooral Ethiopië. Lake Tana en de Simien Mountains waren zo ontroerend van schoonheid en dan te weten dat dit de omgeving was waar we straks naar toe zouden gaan............ én hier mogelijk de oorsprong van de Nijl - in Rwanda dus - lag!!
Zodra de auto er was kon het échte avontuur beginnen!! Hopelijk gauw!
In jullie situatie misschien iets minder, maar het lijkt me ook wel lekker dat je even niet te vinden bent.
Geniet ervan.
xx Renée
Omdat ik eigenlijk alleen jou ken richt ik mijn mail op jou. Ik vind t superleuk dat ik door julie uitgenodigd ben jullie reis te volgen. Dat ga ik ook zeker doen. De eerste dagen klinken goed. Lieve groetjes van Lidewij
Leuk je verhaal te lezen!
De eerst week is altijd even inkomen en regelen. Zodra jullie je auto zien voel je vast de vrijheid en ben je in 1x verliefd op jullie reis!
Jullie hebben nog 2 jaar om in je ritme te komen ;-)
Lieve knuffels Tim en Jis
Veel succes!
verslag hoe die man jullie Mac Book weer aan de gang kreeg.
Geniet van alles!
Mieke
Reden gisteren door Camps Bay waar jullie volgend jaar met de kinderen zitten.Strak blauwe lucht en 34 graden.Heerlijk.Succes met het inklaren van de auto.Liefs, A en W.
Liefs, Nazanin