Kenia

5 april 2015 - Eldoret, Kenia

olifantenn     olifanten  

De kosmos rust uit   

Het is een beetje donker vanochtend
Ik loop naar het station
In de verte hoor ik een tamboerijn
Het is 't blikje in mijn jaszak met Keniaanse kamillethee
Van een meisje uit het rijk der olifanten
Zo dierbaar voor haar
En zij voor de savanne

Magda Zwang

Voordat we ons richting Moyale - de grensovergang van Ethiopië-Kenia - gingen begeven, hadden we nog een héérlijke en fijne week samen met Peter ten zuiden van Addis Abeba. Een mooie tijd voor het ophalen van jeugdbelevenissen en bijbehorende plekken. De ene plek wél vindbaar en de ander niet, met de mooie en minder mooie herinneringen die hierbij hoorden. Mooi, vooral het vinden van hun eerste woonhuis en de vakantie- en kampeerplekken aan Lake Langano.


Wonji, suikerriet Lake Langano Waar?daar?   gezellig weerzien samenzijn Maarten&Peter gezellig!   

Wat enorm opviel, was dat een stad als Addis Abeba zó groot en zo vol gegroeid was van 600.000 inwoners in 60-er jaren naar 3.2000.000 tegenwoordig, een soort epidemie en onbegrensde bevolkingsgroei hier en in heel Ethiopië. Dat is wel een serieus zorgenkind voor dit land, evenzo het gevolg hiervan met de enorme armoede, voedseltekorten en de gigantische ontbossing voor het onderdak wat nodig is voor al deze mensen. In het hele land bijna een groei van 25 miljoen inwoners in de 70-er jaren naar bijna 100.000.000 nu! Overal en overal mensen en ongelooflijk veel kinderen met de bijbehorende beestenboel. Addis Abeba was een té drukke, volle en vieze smogbesmeurde onprettige stad, en zo snel als mogelijk wilden we hier uit!

Vanuit Addis gingen we zuidwaarts naar mooie plek bij Lake Langano, daar een aantal dagen erg genoten van en met elkaar en ook een kindertehuis in Awasa bezocht. Een enorm dapper idealistisch Belgisch project van Johan Vandenbossche, die met zoveel warmte de aandacht had voor vele straatkinderen, die vooral déze liefde nodig hadden om verder te kunnen leven. Onderverdeeld in drie leeftijdsgroepen in de loop van 6 jaren gegroeid naar iets moois genaamd  'Let us Change'. We zagen ook een groep kinderen die uit school thuis kwamen, zo blij waren Johan te zien en ons vervolgens héél netjes een handje kwamen geven. Een mooie project wat nog vooral veel aandacht vanuit België en Nederland nodig zou hebben.

Lets change  Kindertehuis Lets change

Voor info http://www.letuschange.be of schrijf naar [email protected]

Zaterdag 7 maart reden we 300 km terug naar Addis om Peter naar het vliegveld te brengen. Helaas eindigde deze dag met een doodzieke Maarten, na veel drukte en stress van urenlang geconcentreerd rijden dook hij gelijk zijn bed in. Vermoeidheid, koorts en uitputting waren aan de orde. Toch daarna weer dagelijks heel wat nodige kilometers gereden op zeer slecht wegdek, met ieder die zich daarop bevond en plots bedacht zomaar ineens over te steken, de mensen onderscheidden zich hierbij niet van de ezels, geiten of koeien. Uiteindelijk net voor de grens met Kenia in Moyale 2 dagen gerust, maar helaas voelde Maarten zich nog niet echt opknappen en van de dwingende moskeeklanken naast ons werden we ook niet vrolijk. Maarten was zó ziek, kon bijna niet meer lopen, was duizelig, had zinderingen in zijn hoofd, leek verward en was ongecoördineerd en dus nam ik het rijden op de weg en het regelen van de grensformaliteiten over. Bij de grenspost viel op moment van het nemen van digitale vingerafdrukken van Maarten - wat al veel inspanning van hem vergde - op de koop toe ook nog nét de stroom uit, konden dus niet verder en moesten we in de zinderende hitte wachten tot de generator weer aansloeg.

National Park Marsabit

Bijzonder hoe in zo'n situatie mijn innerlijke krachtenveld zich had aangepast, en met aanvankelijk zeer slechte weg in Noord Kenia en linksrijdend verkeer de reis toch naar wens in alle rust verliep - met volle aandacht en verantwoording voor de weg - zonder momenten van gevoel voor onveiligheid en gevaar - in het verleden hier vaak aanvallen van Somaliërs en  de Shifta's - en Maarten gelaten naast me. Omgeving was gelijk anders, écht de grens over en in plaats van stof en rennende kinderen met hun beesten, een weidse zanderige vlakte met rust op de weg en uitzicht op fikse bergtoppen in het licht van de zon. Het ging goed, zeker nadat we op mooi nieuw aangelegd geasfalteerd wegdek reden en plots een zeer voorspoedige voortgang zich liet zien. Bijna hadden we ons doel van die dag bereikt, Maarten wilde graag het stuur voor de laatste 10 km overnemen en zo kon ik mooi de route naar de Lodge bekijken. Net had hij één moment geen aandacht bij de weg, maar bij de airco - kon normaal meerdere dingen tegelijk doen, maar in deze staat kennelijk niet - en ships daar vlogen we rechts de weg af en binnen enkele seconden stortten we 1,5 meter naar beneden samen met en tussen ons enorme stenen en keien. Grote schrik en vooral bewust van engelen die met ons meereden, dus dank aan ieder die deze aan ons meegaven!! 
Wij gelukkig ongedeerd, maar ach die arme lieve auto, ons huis, ons kind, behoorlijk in de kreukels......metaal aan de rechterkant en wij mentaal behoorlijk ontwricht. Ook nu doken er vanuit het niets twee jonge vrachtwagenchauffeurs voor onze neus op en loodsten ons weer richting de weg, motor klonk nog aardig goed, en riepen 4 Wheel drive 4 Wheel drive 4 Wheel drive ..........En ja hoor, het lukte snel om zonder mankementen vanuit de greppel weer op juiste spoor te komen! Zo reden we - met een van de jongens voorin - naar de plek van bestemming National Park Marsabit, midden in de natuur met mooi uitzicht waar Toyota en Maarten de komende dagen toch zouden moeten kunnen herstellen. Een soort negerhut van Oom Tom gevoel kwam er over ons heen, primitief en simpel en met de ontroerende hartverwarmende aandacht - die we zeker nú nodig hadden en konden gebruiken - van deze volle bolle donkere en trouwogende Kenianen.

ontwricht spuitwerk als nieuw

De volgende drie dagen reed ik, samen met een guide voorin naast me en 3 achterin, naar de garage voor het nodige herstelwerk om de Toyota weer in goede vorm te krijgen. Met flink wat liefde, hamer en spuitwerk was het resultaat na drie dagen hard werken verbluffend. Onderwijl kon ik een aantal mails naar het thuisfront sturen om ze zo toch op de hoogte te brengen van ons wel en vooral nu wee! Mooi die digitale netwerken tussendoor, en het mogelijk heen en weer contact met ieder die zo ook konden reageren en kon ondersteunen via en 'langs de lijn'. 


Lieverds,

Nu al een paar dagen in het noorden van Kenya - Lake Marsabit - op goede plek om rust te nemen voor Maarten maar zeker ook voor de Toyota.......want,


de dag dat we Kenya binnenreden en ik na een aantal uren rijden het stuur overgaf aan Maarten voor de laatste 10 km op een goede weg en met mogelijkheid en goede energie - dacht hij - ook voor hem om te rijden is helaas de auto van de weg geraakt. Dit gebeurde terwijl Maarten de airco aanzette en één moment niet met aandacht bij de weg was, ik nét de route aan het lezen was.......

Een enorme schrik - toen we 1,5 m naar beneden donderden - daarna stil en bewust van de vele engelen om ons heen toen we stilstonden. Ongelooflijk hoe dit kon gebeuren op zo'n goede nieuwe geasfalteerde weg - de beste tot nu toe - met weinig verkeer, en ook hier waren er voor ons vanuit het niets opeens twee jonge energieke vrachtwagenchauffeurs die ons uit de kuil loodsten....4wheel,4wheel riepen ze!
We waren eigenlijk vrij snel weer op de weg, auto reed nog, motor klonk aardig goed, alleen de rechter voorkant en bumper zaten behoorlijk in elkaar.
Een ongelooflijk geweld was de auto aangedaan, door vooral heel veel dikke stenen en keien en gaten in de weg waar we op terecht kwamen! Helaas het metaal was totaal ontwricht.....Een zeer triest en pijnlijk gezicht voor onze fantastische auto, ons kind en huis wat ons zo goed en krachtig op alle plekken brengt. Héél héél verdrietig dus! Niet alleen de Toyota, maar ook wij waren mentaal behoorlijk ontwricht hierdoor.

Een van de jongens bracht ons naar een primitieve, maar prachtige Lodge wat betreft natuur, mensen en omgeving. Daar waren zulke lieve mensen die een soort garage wisten in de buurt.
Een aantal dagen ging ik - onder begeleiding van guide - naar de garage. Zeer goed en vakkundig werd de auto hersteld, ongelooflijk hoe met hand, span - en spuitwerk (zonder pneumatische hulpmiddelen) voor drie dagen werk €400 wij weer geholpen werden. Dit zou in Nederland het tienvoudige gekost hebben.

Gelukkig voelde Maarten zich elke dag iets beter, nog héél veel slapen en iets meer eten. Wel aantal kilo's afgevallen en nog behoorlijk wiebelig en ongelooflijk moe, maar gaf vandaag aan weer zin in camperen te hebben...goed teken dus.
Zijn lijf gaf duidelijk aan een tijd rust te willen na zoveel inspanning van jaren hard werken, de voorbereiding voor deze reis en aantal weken de verantwoordelijkheid op de weg hier, met alle onrust die erbij hoort. De week met Peter was zeer goed en bijzonder, maar maakte ook veel herinneringen en momenten van vroeger los. Afscheid van Peter was emotioneel ook niet makkelijk voor hem. Jullie hoeven je niet ongerust te maken - waarschijnlijk geen malaria hoor - we zijn niet in de echte malariagebieden geweest en waren veelal op hoogte boven 2000 m. Alleen de plek voor de grens met Somalië en Kenya is malariagebied en dan in het regenseizoen.

In eerste instantie wilden we jullie dit niet vertellen en even wachten hoe dit ging aflopen. Nu alles weer een goede kant is opgegaan, vonden we ook dat we jullie dit - wat er gebeurd is - moesten melden.
We hopen dat Maarten zich over paar dagen beter voelt en we weer verder kunnen, zo niet dan blijven we hier totdat hij weer zichzelf is. Heerlijk dat na paar mistige 'Noorse' herfstdagen, vandaag weer een fijne zonnige dag is met lekkere temperatuur en hoop op het zien van de olifanten vanmiddag!

Plan voor deze week is om naar National park Samburu te gaan en van daaruit naar het westen - naar Uganda - waar we een paar weken willen zijn. Daarna  naar Rwanda waar we zijn uitgenodigd door ouders van vriendinnetje van Emke.

Jullie begrijpen dat dit alles een flinke impact op ons heeft gehad, we ook hier samen doorheen gaan en gaan komen! Wel was het zo dat ik op een aantal momenten het heel angstig en moeilijk vond, maar ook de kracht had om te doen wat er moest gebeuren en ook nu goede ervaring op kon doen met off road en links rijden ( dus Do wees niet ongerust:)). Vooral het zien van een andere Maarten was eng en heel onwerkelijk. Zo heb ik Maarten wel gisteren gecomplimenteerd met zijn goede reactie vermogen op moment van ongeluk, alleen jammer jammer  dat hij net iets te laat was!! Konden we weer even lachen.......met tranen van ontroering van deze dagen.

En dan is er de liefde vanuit onze omgeving en vooral voor elkaar, zó intens en diep voelbaar in onze vezels...........een niet te onderschatten en ook helende kracht.

Lieverds, tot zover dit verhaal en veel liefs van ons, M & M


Bij de garage, in de auto op een deken werd door mij nog een huilbaby en kindje behandeld. Mooi om zo ook nog zinnig bezig te zijn en in ieder geval de kosten voor de overnachting weer waren gedekt.....grapje!! 

tevreden moeder&kind blijerd nog twee blij

Samen met de mannen plakten we nog twee mooie zinnen op de auto, 
' vriendschap tussen de landen ' in het Swahili en de Engelse taal.

tekst auto    friendship between the countries  

Helaas werd de lijfelijke en geestelijke vorm van Maarten er niet beter op. Verontrustend zelfs, want de koortsaanvallen en vermoeidheid wisselden elkaar af, geen enkele eetlust en alleen maar liggend op bed. Een beverig emotioneel kompas - vanwege de laatste dagen - gaf mij op sommige momenten ook wel angst en onrust voor het welzijn van Maarten. De intens diepe liefde voor elkaar die daarbij voelbaar was en nog duidelijker werd, zou toch ook helend moeten zijn maar was blijkbaar niet voldoende. Er was duidelijk veel meer aan de hand. We gingen en moesten verder, dus na paar dagen toch weer instappen en ik achter het stuur naar Samburu National Park, dit nadat we wel eerst tijdens ons ontbijt in de verte uitzicht hadden op de voor ons éérste olifanten! 

National Park Samburu

Na vele uren weer gehobbel was voor Maarten de eerst beste plek om te slapen wenselijk en dat was ook wel de beste van het National Park Samburu, de 'Elephants Bedroom'. Een prachtige tent met uitzicht op natuur, olifanten, zebra's, impala's en giraffen om ons heen! 

hertjes giraf zebra's samburu team samburu lodge Samburu hut

Helaas was deze rijkdom der natuur niet aan Maarten besteed - erg jammer - maar zelf heb wel ik toen wel een uurtje rondgereden om wat beesten te spotten en voelde me net Daktari uit de vroege jaren, alleen Clearance ontbrak in dit scenario. Wel een luipaard in de avonduren in de boom en de hartverscheurende plantenvertrappende olifanten waren als geluiden - naast ons bed - buiten hoorbaar. 
Maarten werd nog zieker, dus nadat ik overleg had gehad met zijn ervaringsdeskundige broers betreffende malaria en geneeskunde, gingen we de volgende dag op pad naar eerste dokterspost in de omgeving. De intake en bloeddrukmeting werden verricht in klein kamertje met in de hoek nog een dame aan infuus, bloed werd ook onderzocht in laboratorium en het beeld van de malaria parasiet was voor hun herkenbaar en zo leek de oorzaak van het ziek zijn duidelijk. Malarone was hiervoor het medicijn en deze hadden we bij ons. Gebruikten we niet als preventie, want was niet voor ons lijf te doen voor twee jaar en Lariam 1x per week was ook geen optie, dit vanwege de mogelijk hallucinerende en psychotische bijverschijnselen. Tot nu toe zorgden wij voor goede preventie - met klamboe , geïmpregneerde kleding, homeopathische korrels en DEET - zodat geen malariamug een kans zou krijgen, mogelijk toch ergens mis gegaan! Gek genoeg waren we blij en opgelucht, omdat we nu wisten waar de ellende door werd veroorzaakt en reden we weer terug naar onze tent, vrolijk uitgezwaaid door de medische staf en halve dorp in hun versierde kleding. Binnen paar dagen zou Maarten zich stukken beter moeten voelen, maar hij werd alleen nog maar zieker na de eerste Malarone. Stijging van koorts en nog ellendiger voelen. Zeer frustrerend voor mij ook om niets te kunnen doen, dan alleen maar er zijn met dat wat nodig was en leek het zo wel verdacht veel op mijn werk in het Hospice.
Besloten werd - ondanks flinke inbreuk op ons budget - om op deze rustplek nog een dag bij te boeken en zo kwam ik per 'toeval' in gesprek met Nederlandse dame wonende in Kenia en kreeg ik goede informatie waar we naartoe zouden moeten en zo dus op naar Indiase arts Dr. Butt ( mooie naam voor second opinion), tropenarts en tweede dokter in aanzien in Kenia (Nanyuki Cottage Hospital).

Nanyuki Cottage Hospital Cottage hospital Huiswaart uit zh

Nanyuki Cottage Hospital

Vrijdag 20 maart in alle vroegte gingen we op pad. Maarten als zombie op de bijrijders stoel zonder enige kracht, futloos aan het overleven - met een zinloze uitdrukking in zijn ogen - alle leidingen binnenin ontkoppeld, mét alle vertrouwen in mij en mijn verantwoording voor ons en de weg. Was mij ook erg bewust dat ik nu wel moest zorgen dat ik binnen paar uren Maarten goed en ongedeerd op juiste plek zou afleveren, hier zou toch onze redding nabij moeten zijn. 

De weg was druk, met wel een pracht uitzicht op Mt. Kenya, en met zweet in mijn handen kwamen we aan in Nanyuki Cottage Hospital. Uitgerekend vandaag was Dr. Butt aan het opereren en was misschien aan einde van de middag weer aanwezig, dus gingen we naar dienstdoende arts. 
We bleken geen nummertjes te hoeven trekken, maar met een soort stoelendans werd bepaald wie de volgende patiënt was die spreekkamer binnen mocht. Gezien Maarten met zijn vertraagde bewegingen nét niet op tijd bij juiste stoel was, ging er uitgerekend nú een kleine pittige oude negerin voor, Maarten uiteraard ontstemd! Maar daarna was het onze beurt en van 12.00-17.00 werden er allerlei onderzoeken gedaan en was het verder wachten wachten wachten, we hadden de tijd tenslotte! En wie kwam daar einde middag net nog even binnenstormen.......Dr. Butt!

Nú wij brutaal gelijk op juiste stoel plaatsgenomen en naar binnen, was duidelijk een ervaren arts met de helende blik behandeling vrij snel voor ogen. Opname, infuus en paar dagen observatie van deze zieke zieke man was zijn besluit, precies dát wat we graag wilden en dus ook graag aangingen. Rolstoel en infuus waren er binnen no time, ondertussen ging ik het geboekte hotel annuleren want tegen vergoeding kon ik gewoon 'gezellig' naast Maarten op de kamer liggen. 

Na de eerste goede nacht was gelijk duidelijk dat er een andere Maarten naast mij wakker werd, méér kleur, méér energie, méér eetlust en méér praatjes! Hoorden we de dienst start van het team zingende met gospelsongs, gezamenlijk gebed, met daarna een strálende patiëntenronde naast ons bed! Bleek dus toch geen malaria parasiet in bloedbeeld aantoonbaar, maar een bacteriële darminfectie en dus andere oorzaak van deze misère, deze uitputting, deze energetische totale ontkrachting en uitdroging door het vele vochtverlies. Zo kwam er op deze zaterdag 21 maart weer licht in de duisternis van de laatste twee weken, een échte lentedag! Een paar dagen infuus, anti-biotica en supplementen en dan zouden we mogelijk weer huiswaarts kunnen gaan. 

Gedurende de komende dagen waren het afwisselend de elektricien, de schoonmaker, de kok, de parkeerwachter en gelukkig ook de arts en verplegers die binnenkwamen, maakte voor ons niet uit zolang ze in eigen functie bleven, maar ze leken uiterlijk voor ons allemaal erg op elkaar met daarbij hun persoonlijke mooie en indrukwekkende levensverhalen. Het ziekenhuis in zijn geheel was een groot warm bad en we begrijpen nu waar het Engelse woord hospitality vandaan komt.

Zo ging het per dag beter, minder koorts met méér en veel betere energie. Kon ook niet anders met zo'n fijne aandacht en heerlijke afwisselende maaltijden 3x per dag, eigenlijk de beste Afrikaanse keuken tot nu toe! Verder genietend van rust, natuur geluiden, en onze E-readers waarin we beiden het boek Bruggenbouwers van Jan Guillou - afspelend in Noorwegen en Oost Afrika - lazen.
Onderwijl was ik vanuit mijn Florence Nightingale functie verheven tot secretaresse en uitvoerder van koeriersdiensten met voorlezen van post en het versturen van apps en mails vanuit WIFI plek in de buurt. Lopend de omgeving verkennend, maïskolf tussendoor en bij regen brommer-taxi terug!  

straatbeeld  Nanyuki maiskolf  Brommertaxi

Maarten was al twee dagen koortsvrij, met een krachtiger gevoel in lijf en hoofd! 
Er kwam zelfs een kapper uit het dorp om hem weer een nieuwe uitstraling te geven! 
Werd zijn totale gewicht nog wat minder - inmiddels 10 kg afgevallen - en zo werd ook weer het streefgewicht bereikt!

Voor   Na

De manier waarop was wat minder, maar zó had ieder nadeel toch echt zijn voordeel!
Donderdag 26 maart was dé dag, grijs en regenachtig maar voor ons een zéér zonnige en stralende dag, afscheid en ontslag na weekje ziekenhuis en met Toyota weer op pad. Maarten weer in de knop en klaar voor verdere bloei, alsof we op vakantie gingen na lange pauze. Herstel zou nog wel een aantal weken kunnen duren, dus met dit bewust in onze gedachten gingen we echt héél rustig aandoen.

National Park Lake Nakuru

Na twee uurtjes rijden dan ook gestopt voor overnachting en de volgende dag verder richting grens Uganda, maar eerst even een koffie pauze in Nakuru. Maarten voelde zich echt weer meer zichzelf en zo werd de pauze een spontane kado-herstelactie van twee dagen National Park Lake Nakuru. Toch leuk nog even mooie beesten te spotten en aldus nam Maarten het stuur - én ook het heft - weer in handen op zaterdag 28 maart 7.00 vroeg in de ochtend. We gingen op zoek naar de neushoorns, de zebra's, de buffels, impala's en koedoes. Na een uurtje rijden gingen we richting Lake Nakuru waar de roze flamingo's op ons zaten te wachten. Prachtig mooi gezicht, alleen daarna raakten we met onze achterwielen vast in de ondergrond, helemaal vast en konden geen kant meer op, letterlijk dus écht doorgezakt!! Wat te doen, met rondom ons buffels, zebra's en kadavers, zandladders hielpen niet en we zakten bij elke poging alleen maar verder de Afrikaanse leemgrond in én ja hoor daar waren ze weer.... drie mannen kwamen aanrijden, stopten hun 4 W auto's, vonden dit een dagelijks normaal gebeuren en probleemloos sleepten ze ons weer los!! 

helemaal vast  flamingo's  zandladders
Dankbaar voor deze hulp-troepen ook dit avontuur weer beleefd. In de namiddag waagden we optimistisch nog een nieuwe poging om toch echt die neushoorn te vinden die hier rond moest neuzen, verrast vonden we deze in 2 groepen van 5 en als slagroom op de taart nog een pracht leeuwin liggend in het gras. Wauw, een fantastisch geschenk!!

neushoorns in de klas moeder en kind  buffels leeuwin zebra's

Zo hadden we dus een mooie afronding van Kenia, prachtig land waar we helaas maar een klein deel van gezien - maar op héél bijzondere manier  - beleefd hadden. Met de indruk dat hier meer welvaart en wellicht wat minder armoede was, reisden wij verrijkt met intens mooie ervaringen en stevig kompas weer verder naar Uganda.

Eind maart 2015......... lieten we in de savanne van Kenia onze blauwdrukken en sporen na!



                                    weer verder               















 


 

Foto’s

25 Reacties

  1. Margreet sack:
    5 april 2015
    Wat een prachtig verslag! Ik heb ervan genoten.
    En fijn dat Maarten liefdevol verzorgd en opgeknapt is.
  2. Rob Prinsen:
    5 april 2015
    Fijn om weer wat van jullie te horen. Het is in elk geval geen saaie reis. Jullie zijn toppers.
  3. Hannie:
    5 april 2015
    Waauw, wat een verhaal. Heftig hoor om je daar zo beroerd te voelen. Maar ook voor jou Marion, ik ken dat gevoel.....
    Gelukkig kunnen jullie nu weer samen met volle teugen genieten van jullie reis.
    Prachtige foto's! Heb weer genoten van jullie verslag.
  4. Ron:
    6 april 2015
    Wauw, mooie tekst. Maar goed dat Maarten zo lang in de sportschool heeft gezeten vooraf. Dan was hij in ieder geval gewend aan het zweten (haha). zo zie je maar een klein steekje kan je reis behoorlijk veranderen, maar brengt je ook weer op plaatsen waar je anders nooit geweest zou zijn. succes met Uganda
  5. Margje:
    6 april 2015
    Tje, wat een verhaal zeg. Wat een spanning; gelukkig met een goede afloop. Ik geniet zeer van jullie reis en foto's. Veel succes.
  6. Annick:
    6 april 2015
    Hartverwarmend en hartverscheurend!
  7. Margit:
    6 april 2015
    Dat las als een héél spannend verhaal, voor jullie werkelijkheid! Ongelooflijk wat jullie daar meemaken, inmiddels zullen jullie je daar wel echte 'wananchi' voelen! Ik hoop dat de rest van jullie reis goed verloopt, en de toppen en dalen zullen het er misschien alleen maar fantastischer door maken. Goede reis naar en door Uganda!
  8. Angeline van Schaijk:
    6 april 2015
    Jambo! Heel blij dat Maarten weer helemaal opgeknapt is, en het grote genieten weer door kan gaan! Heb t goed en boel liefs!
  9. Jasmin:
    6 april 2015
    Goh, wat hebben jullie weer veel meegemaakt. Mooie en minder mooie dingen. Maar wat prachtig verwoord!! En wat een blije foto's!! Echt genieten om het te mogen lezen. Nu weer in gezonde toestand verder. Fijn!! Veel plezier en succes met jullie volgende avonturen.
  10. Erica:
    7 april 2015
    Pfff.... wat een verhaal! Diep ademhalen en doorgaan... Engeltjes op jullie schouders reizen ongetwijfeld weer mee, dus 'live the day and love a lot!'
  11. Hetty Lemmens:
    7 april 2015
    Ik sluit me bij Erica aan. Inderdaad.. wat n verhaal.
    Ben blij te lezen dat Maarten weer opgeknapt is, hij ziet er goed uit, geknipt en geschoren.
    Ik begrijp dat jullie kort in Kenia waren.
    Prachtig de foto's. En jij stralend op de fotos. Marjon.
    Dappere dodo.... En de engelen reizen met jullie mee.
    Auto weer helemaal in orde?
    Pas goed op jezelf.
  12. Peter Croese:
    7 april 2015
    Gelukkig weer beter Maart, hoe was het met je broertje in het Ethiopië van jullie jeugd? De verhalen zijn prachtig geschreven Marjon! Goede reis!
  13. Jenneke:
    7 april 2015
    Lieve Marjon en Maarten,
    Oh wat een verhaal, adembenemend en gelukkig met een goede afloop. Ik geniet van jullie verhaal en de foto,s, prachtig.
    Op reis gaan is iets anders dan vakantie!!
  14. Irma Wiersema:
    7 april 2015
    Hoogtepunten en ditmaal ook dieptepunten,jammergenoeg.Gelukkig dat alles weer in orde is.
    Schitterende en leuke foto's bij een uitermate boeiende verslag!Blij dat ik op afstand mee mag genieten.Veilige voortzetting van jullie reis!
  15. Magda:
    8 april 2015
    In een antwoord e-mail schreef ik onlangs iets over en vriendin die haar sporen onopgemerkt zal hebben achter gelaten op Java...Ik had jullie ervaringen in Kenya nog niet gelezen en tot mijn verrassing zie ik staan ".....lieten we in de savanne van Kenia onze blauwdrukken en sporen na!" bijzonder...

    Take good care!
  16. Truus & Piet:
    8 april 2015
    Avontuur,daar gingen jullie ook voor,maar ongemak hoort daar ook bij.
    Ik vind dat jullie je er karaktervol en moedig ,doorheen geslagen hebben.
    Gelukkig is er wel hoop op herstel !
    Dank voor jullie boeiend verslag,en hoop dat de reis verder een goed verloop mag hebben.

    PS. Ons avontuur is van een ander kaliber,wij komen bij Vara's Kassa in de Belbus op TV ,in een consumenten conflict.

    Tot wederhoren, Truus & Piet
  17. Aneke Klaasse:
    9 april 2015
    Hoi Marjon en Maarten!
    Oef, wat een verhaal! Ik heb veel bewondering voor jullie doorzettingsvermogen en ben eigenlijk - hoe gek het ook klinkt - erg positief verrast door alle hulp die jullie onderweg ondervinden. Zulke hulp heb je blijkbaar hard nodig bij zo'n groots avontuur zoals jullie dat nu beleven! Ik wens jullie het allerbeste voor het vervolg van de tocht, hoop dat Maarten voorspoedig helemaal geneest, en dat jullie voiture het goed blijft volhouden! (hebben jullie al een koosnaam gevonden voor jullie 'tweede huisje' ?
    Het allerallerbeste!
    Anneke
    ps: prachtige foto's!!!!
  18. Celia:
    10 april 2015
    Lieve Maarten en Marjon. Van harte gefeliciteerd met Dobias. Gek gevoel lijkt mij dat, dat je er niet bij bent. Jullie zullen vast gaan skypen met Dobias. Dat is het mooie van techniek, heb je hem toch even dichtbij je. Liefs Celia
  19. Kiek:
    11 april 2015
    Wat een heftigheid! We zijn heel blij dat je weer bent opgekrabbeld Maarten! Fijn zo'n lief zustertje bij je!
    Liefs uit Nederland waar de lente ook langzaam doorkomt!
    xxx
  20. Monique:
    12 april 2015
    Lieve Marjon,
    op deze dag toost ik op jou, van harte gefeliciteerd!
    Dikke verjaardagszoen,
    Monique
  21. Angeline van Schaijk:
    12 april 2015
    Heel hartelijk gefeliciteerd Marjon! Fijne verjaardag!
  22. Jan en Greet van Beest:
    12 april 2015
    Lieve Marjon en Maarten
    Wat een spanning rond Maarten hebben jullie moeten ervaren,
    en kunnen jullie de reis weer verder maken.
    Liefs Jan en Greet
  23. Celia:
    12 april 2015
    Lieve Marjon, van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Je viert je verjaardag vast op een bijzondere plek. Veel plezier nog!!
    Lieve groet
    Hans en Celia
  24. Sophie Blankenheym:
    16 april 2015
    Wat jullie allemaal meemaakten! De helft van de avond hadden we het vooral over jullie op ons boekenclubje, Marjon zo was je er toch nog bij! De "Bruggenbouwers" kwamen pas veel later aan bod. Leuk dat jullie het ook lazen. Zo fijn dat Maarten weer bijna "de oude"is. Geniet heerlijk! Liefs, Sophie
  25. Roelie:
    19 april 2015
    Hoi Maarten en Marion, ik heb de start van jullie reisblog gemist. Dus enorm bedankt voor je mail, Marion. Wat een prachtige foto's en verhalen. Ik ga er van de week nog eens voor zitten om alle verhalen en avonturen goed te lezen. Fijn dat het nu met de gezondheid van Maarten weer beter gaat zeg. gelukkig dat jullie op tijd bij Dr. Butt terecht konden. Heel toevallig gaat de dochter van van broer binnenkort opnieuw naar uganda. Zij heeft al eerder gewerkt in een mama's home en heeft daar een leuke jongen ontmoet. Nu gaat ze er weer een paar maanden als vrijwilliger werken. Bedankt voor je tip over ttt, ik was er al eens eerder mee in aanraking gekomen, maar was het vergeten, tot nu dan. Ga me er eens opnieuw in verdiepen. Het grappige is dat jouw mail precies kwam op een moment dat ik aan jullie moest denken. Dat is vast geen toeval. Ik ga jullie reisblog voortaan volgen zodat ik op de hoogte blijf van jullie avonturen.

    Ik wens jullie een fijn vervolg van de reis in een goede gezondheid toe. Lieve groet Roelie