Malawi

Na toch nog een kort oponthoud in Tanzania in een Toyota garage - hoe kan het ook anders - reden we 7 juli het noorden van Malawi binnen, met het gevoel dat de auto weer echt goed was en we 'de koe bij de horens' hadden kunnen nemen voor de juiste grondige aanpak van de ongemakken van de laatste weken. Iedere 'bush mechanic' deed zeker op de mankementen momenten het beste wat hij kon doen - het zich aandienende probleem oplossen - waardoor wij telkens weer verder konden. Bij een goede Toyota garage in het zuiden van Tanzania - Mbeye - werd de hele behuizing van de voorwielassen vernieuwd en waren 7 monteurs úren bezig en was het zeer indrukwekkend om tot in de late donkere momenten getuige te mogen zijn van hun proffesionele aanpak! Maarten zat twee dagen wakend naast de auto, leek wel of ons kind in het ziekenhuis op de operatietafel lag! Geweldig en ongelooflijk dankbaar voor deze geslaagde operatie konden we weer verder. Wat een ver-strekkende gevolgen had het ongeluk in Kenia toch voor ons en onze auto gehad!

We reden makkelijk in één dag naar een campsite van wéér Nederlanders - dit keer Limburgers - die hier al een aantal jaren zaten. Niets meer wat ons verwonderde, maar toch - bij het zien van bijzondere beelden - vielen we weer even stil. Kippen die vervoerd werden per fiets, vrachten boven op het hoofd of per boomstam kano, dit onder toezicht van de soms duizenden jaren oude bao bab - oftewel apenbrood - bomen. Meestal zonder vruchten en bladloze takken, zijn ze met hun dikke stam de meest tot verbeelding sprekende bomen. Alsof ze ooit uit het paradijs werden gegooid, kruin in de grond geboord, wortels met grillig patroon in de lucht gestoken en eigenlijk zo een beetje groeiende op hun kop. Het hout sponzig en nat - dus niet geschikt voor brandhout - deed ooit wel goede dienst als grondstof voor de papierindustrie en werden de bomen uiteindelijk met uitroeiing bedreigd, vanaf dát moment werden ze beschermd. Goed ook, want ze zijn zo prachtig en kenmerkend voor Afrika, de bavianen zijn dol op hun vruchten en de olifanten drinken het vocht uit de bast.

Lukwe Camp

De dagen daarna  verbleven we in de bergen op een paradijselijke plek, Maarten reed via een 15 km off road weg steil naar boven en ik deed dit lopende met een guide. We hadden opnieuw het idee weer op de mooiste plek tot nu toe te belanden. Prachtige vegetatie, gezellige aapjes en verder vooral de enorme rust, met zeer vriendelijk en warm personeel en krachtige Belg Auke als eigenaar van deze Lukwe Lodge. En dan het wijde hemelse uitzicht, wauw wat een schoonheid van de bergen en Lake Malawi in de verte.

Wat maakte een land nou toch weer zo mooi? In dit geval had vooral ik het idee dat het te maken had met de intense warmte en empathie van de mensen om ons heen, het welkom en de aandacht waarmee koffie, lunch en diner gemaakt en geserveerd werden met alles uit eigen tuin! De warme blik, het oogcontact, de intense aandacht voor alles en dat in combinatie met de natuur en de materialen die een sfeervol geheel maakten, alles zelf bedacht en gefabriceerd werd door de eigenaar. De schoonheid van de eco toiletten en douches in het bos, de zonnepanelen die ook hun eco werk deden en zo dus alles zelfverzorgend was. Prachtig! Hier zouden we weken kunnen blijven, met nu ook de hoogste tijd om het Bao spel te gaan leren spelen.

Mooie dagelijkse wandelingen van 12 km konden we maken, naar dorp in de buurt - Livingstonia - en naar weer watervallen, caves en dit keer ook museum. Na een aantal dagen gaven we toch ook weer toe aan de kriebels om verder zuidelijk te rijden, en kwamen zo uit bij Sunga Moyo - Nkate Bay - aan Lake Malawi! Restaurant was dicht - geen kok - en zo moesten en konden we dagelijks zelf kokkerellen en kochten daarvoor verse vis van de plaatselijke vissers. Moment dat we in de buurt van een dorpje ergens stopten stonden er in een mum van tijd 15 Malawineesjes om ons heen met hun groenten en fruitmanden en konden we vanuit de auto onderhandelen en inslaan, dus eten genoeg in huis. Wij waren wederom de enige gasten op deze schitterende plek en we konden de lokale bevolking ondersteunen bij touwtrekken oftewel binnenhalen van de visnetten. Verder kochten we voor het goede doel een creatief kunstwerk van lokale bewoner Alex, hij blij en wij een mooie herinnering mee naar huis.

Zó jammer dat er vanuit het Westen zoveel weerstand en angst was om deze landen in Afrika te bezoeken, ze zijn zo mooi en vriendelijk. Maar ja, reizen gaat natuurlijk altijd samen met uitdagingen aangaan en risico's nemen. Was leuk om te zien hoeveel jongeren ook deze reizen nu ondernamen en prachtige ervaringen zo opdoen voordat ze zich zouden settelen en maatschappij afhankelijk werden. Azië, Australië en Nieuw Zeeland waren natuurlijk al toppers voor de wereldse ontdekkers, leek dat Afrika nu ook voor hun aantrekkelijker kon worden. Goed te doen met openbaar vervoer en mooi contact zo met de lokale bevolking, daarnaast waren er ook mooie organisaties - www.acacia-africa.com of www.africa.in.focus.com of http://www.drifters.com  - voor jong én oud! Met luxe grote trucks en tenten zouden ze in 6 weken tijd Zuid-Afrika, Namibië, Botswana, Zambia, Malawi, Tanzania en Kenia doorkruisen. We kregen het heuglijke bericht dat Sjoerdje - dochter van Maarten - na ons samenzijn in Cape Town dit avontuur zou aangaan met aansluitend twee maanden vrijwilligerswerk met kinderen in Zanzibar. Wauw, wat een blij en trots gevoel gaf dat. Het feit dat onze kinderen in onze voetsporen gingen lopen, mooi ook konden kijken of wij wel alles 'netjes' hadden achtergelaten!   

Voor ons verschoof de aandacht en het spotten op de wilde dieren nu wat meer naar de prachtige pure natuur, cultuur en vooral de mensen. Heerlijk voor de communicatie is dat  ze hier zo goed de Engelse taal beheersten. In een plaatselijke krant lazen we dat er toch 20% van de bevolking - 16 miljoen - in armoede leefde. Er werd helemaal niet gebedeld om geld, wel gevraagd om voedsel. De suikerriet stengels waren het snoepgoed bij uitstek. 

Mensen leefden van dag tot dag, zonder teveel toekomstverwachtingen of emotionele lading en zwaarte van hun verleden. Én het aller belangrijkste, in hun mimiek vertoonden ze vele lachrimpels en blijheid als blauwdruk van hun levensinstelling!!

Zo reden we heel wat kilometers verder naar het zuiden - blij met de 'maps.me app' die off line fantastisch zijn navigatiewerk deed - met steeds weer nieuwe mooie ontdekkingen en ontmoetingen die zich voordeden. Het leek even of we weer in de gecivilizeerde wereld vertoefden bij het zien van een mega soort AH supermarkt - Shoprite - een Zuid Afrikaanse keten en we onszelf weer even goed konden verwennen. Op onze anti-aging momenten sloten we ons zelfs aan bij de jonge backpackers op goedkope prima campings met uitaard kampvuur, trommels en gitaren. Overwoog nog even om 'Kumba Ya My Lord' in te zetten, maar heb me ingehouden. Een walk safari in de bush gaven we ook nog een kans, maar viel toch wel wat tegen. We liepen fluisterend zoekende in het spoor van de olifanten, voelden en roken de versheid van hun laatste ontlasting en op 10 meter afstand lieten ze duidelijk horen dat ze geen behoefte aan ons hadden, de wind was gedraaid en ze roken onze nabijheid. Goed dat ze vooraf een waarschuwing gaven, we moesten helaas wel terug om erger te voorkomen. Adrenaline gehalte steeg ten top, maar zien deden we toen niets, helemaal niets met wel als troost een krokodil, die passief en roerloos liggende op een steen zichzelf lag op te laden met de hitte van de zon. Als ware een natuurlijke vorm van een zonnepaneel!

Liwonde National Park

Maar gelukkig kregen we nog een kans in het N.P. Liwonde, waar we echt op 15 m afstand een olifant konden bewonderen die heerlijk in de boom met zijn slurf de maaltijd bij elkaar aan het scheuren was. Wij in stilte, motor uit en alleen maar kijken naar de ontspanning zo dichtbij. In de nacht werd dit nog herhaald toen we ze duidelijk rond de auto hoorden struinen, het geluid van de krakende takken en het struikgewas waar ze dwars doorheenliepen. Dit onder begeleiding van de loeiende en briesende geluiden van de nijlpaarden gaf toch weer een héél bijzonder 'This is Afrika' gevoel.

De campsites waren verder zo ongelooflijk mooi verzorgd en lagen op de meest prachtige locaties. Zelf waren we verwonderd hoe we - wat betreft schoonheid - steeds weer in overtreffende trap de plekken konden vinden. De aapjes bleven ons achtervolgen, alleen toen we een flinke bergtocht van 6 uur gingen maken bleven ze achter. Uiteraard! Bij thuiskomst bleken ze tijdens onze afwezigheid de rits van de daktent geopend te hebben om zichzelf vervolgens te fêteren op ons brood en de avond rijstmaaltijd! Brutale apen! Vervolgens tot groot vermaak van Maarten kon hij eindelijk zijn katapult gebruiken en het spel met de beesten aangaan.

Wie speelt met wie.......

Het werd eind juli en langzaam tijd om ons op de volgende bestemming te richten, Zambia en ook Zimbabwe. Vooruitdenkend reserveerden we voor half augustus een mooie tweedaagse boottrip op de Zambezi en konden ons weer verheugen op een nieuw natuur spektakel. Plan was eerst nog de bergen in het zuiden van Malawi - Mulanje - te bewonderen, maar de mistige omgeving sprak ons niet aan. We veranderden ons plan en reden westwaarts! Kwamen we die dag iets later op de weg onze Engelse Landrover maatjes Jimmy & Brioni tegen. Hilarisch moment en ieder zo blij om elkaar te zien, de laatste 6 weken uit te wisselen en zo ontstond het idee om samen Zambia & Zimbabwe te doen. Leuk leuk! Kijkend naar de mogelijke - dys - balans van ons budget lieten we de parken en mooiere overnachtingsplekken even voor wat het was en genoten we de laatste dagen in Malawi van de rust aan de rivier met de catering van onze eigen chef kok! Tussendoor de detox-momenten en kilometers rennen voor mij, voor Maarten was heel het Afrikaanse bestaan één en al detox voor de innerlijke ontspanning en rust.

We voelden ons na deze weken zéér goed thuis in dit kleinere land van Afrika. Een  land wat veel kon bieden, helaas nog veel te doen had en echt afhankelijk was van de vele buitenlandse investeerders en vrijwilligers. Een land met zo'n gevarieerde vegetatie, tropische regenwouden, prachtig bergmassief, Lake Malawi - uiteraard met zeer veel mogelijkheden - de mooie beesten en het warme karakter van de bewoners.  Heel apart was het ook om er in dit seizoen te zijn, de combinatie van strálend weer overdag in combinatie met de vallende bladeren, kalende bomen, de mooie herfsttinten en de prachtige sterrenluchten in de avond en nacht!
Malawi, waren we 20 jaar jonger dan zou dit een land zijn waar we zó zouden kunnen wonen en goed zouden kunnen leven, hierbij vooral gericht op indrukwekkend natuurschoon. Dit hadden we nu van zéér dichtbij meegemaakt, alleen maar gekampeerd, veel zelf gekookt en vuurtjes gemaakt! Héérlijk en één met de Afrikaanse natuur!

Met een voldaan en blij gevoel lieten we Malawi weer achter ons en konden we ons richten op mogelijke hoogtepunten van Zambia met N.P. South Luangwe, een driedaagse kanotocht met kamperen langs de oevers van en op de Zambezi en uiteraard de Victoria Falls.

Na bijna 7 maanden met meer dan 60 verschillende plekken van overnachting waren we nog steeds blij! Blij met Afrika én véél belangrijker..... héél blij met elkaar!