Zuid - Afrika

Na onze geweldige afsluiting - middels de driedaagse wandel trail in de Namib woestijn - van Namibië én het directe contact met de rode aarde van dit stukje Afrika had de overgang naar Zuid Afrika een enorme aantrekkingskracht. In no time waren we dan ook in het noorden - Springbok - en hadden we zo weer zonder gedoe en calamiteiten de grensovergang naar het - voor ons laatste - Afrikaanse land gemaakt.
Met in de verte de groene heuvels, de mooie ranken druiventrossen en goed wegdek verliep de reis zeer voorspoedig. Het reisschema van Frank en Luzette hadden we bij ons en het leek ons nou toch zó leuk om hun in Paternoster te verrassen op hun verblijfsplaats, het was immers eind november - dus Sinterklaas sfeer - en een héérlijk avondje mét surprise was dus zéér passend. We boekten een nacht in hetzelfde appartementencomplex en zagen daar hun blijde koppies toen ze bij aankomst onze Toyota zagen staan. Stiekem hadden ze hierop gehoopt en wat een warm gezellig welkom en gekoppelde gezamenlijke middag/ avond hadden we weer. Dan nog te weten dat we elkaar in Kaapstad ook nog vier dagen zouden zien, voordat we weer voor langere tijd afscheid moesten gaan nemen.

Hermanus

Blij reden we begin december richting Kaapstad. Bezochten eerst nog een paar dagen een klein kustplaatsje 1,5 uur rijden ten zuid-oosten van Kaapstad, Hermanus. 
Een prima Guesthouse - Nederlandse eigenaar en uitzicht op de zee - werd onze plek. Helaas waren we nét te laat voor de walvissen, die een week daarvoor vertrokken waren naar andere zuidelijke oorden. In Hermanus hadden we nog een ontmoeting met Sita - onze vriendin uit Kigali - bij The Dutchies. Een leuke strandtent met heuse bitterballen en súper lekkere salade. Het was zo'n gezellig weerzien dat we dit nog twee keer herhaalden voordat we echt naar Kaapstad gingen. Ondertussen hadden we op het vliegveld onze huurauto opgehaald. Maarten reed in deze auto en ik zat alleen achter het stuur in de Toyota, midden in de Kaapse spits! Rode wangen en ook aardig wat zweetdruppels voelde ik op mijn rug naar beneden dwarrelen, maar ook dit avontuur werd weer goed doorleefd. Héél apart gezicht om Maarten vervolgens in kleine huurauto laag bij de grond te zien zitten. Het was wel even gek om de Toyota daarna in een depot voor verscheping naar Argentinië achter te laten en voorlopig niet meer te zien, weerzien zou half januari pas weer in Buenos Aires zijn. We hadden hard gepoetst en opgeruimd, ons ' huis ' ging dus gekuist de oceaan op.

Camps Bay

In Kaapstad hadden we de eerste drie weken een appartement geboekt in Camps Bay. Links naast ons de twaalf apostelen, voor ons de Atlantische Oceaan en rechts naast ons de top van de Lions Head. Een heel rustig buurtje en op mooie loopafstand van het strand. We kwamen er de eerste dag gelijk achter dat dit gebied een 'dry area' was, dus geen alcohol te koop in de supermarkt! Net nu we de frisse en zeer smakelijke Sophie - Sauvignon Blanc - hadden ontdekt. Een plaatselijk politiek besluit vanwege angst voor misbruik, onrust en waardevermindering van dit gebied. Beetje absurd, want op alle momenten werd er in de strandtenten genoten van de rosé, witte wijn of cocktails. Voor ons nu een toost waard en wél een speciaal moment om na zoveel reismaanden in Kaapstad aan te komen, het zuiden van het continent Afrika!

Naar de kinderen, familie en vrienden stuurden we trots dit bericht:

Cape Town

De Eerste Etappe van onze missie - 17 januari 2015 Djibouti/Cape Town - hebben we volbracht. 

Samen 28.000 km onderweg! 

In één woord GEWÉLDIG!

Blijven nu een aantal weken hier genieten van vrienden, cultuur, comfort én uiteraard straks de kinderen. 

Vliegen 17 januari 2016 naar Buenos Aires om de Tweede Etappe in gang te zetten.

'You can never cross the ocean, untill you have the courage to lose sight of the shore'
Columbus

We stapten gelijk in de toeristische Hop In-Out bus om een beetje indruk te krijgen van de stad met haar highlights. Héél groene, rustige, gezellige en relaxte uitstraling met de mooie baaitjes, gebouwen en heuvels, de Tafelberg altijd in het zicht. We stapten uit bij V&A Waterfront en kwamen midden in de Shopping Mal uit, met ook leuke alternatieve markthallen en kraampjes. Een eerste indruk hadden we leuk, leuk. Ondertussen waren de kinderen al druk met plannen maken voor ' what to do ' met elkaar, in ieder geval met z'n allen zwemmen met de haaien. Een must avontuur, doodeng, maar als we naar de haaien gingen dan gingen we ook met z'n allen!

De omgeving waar we zaten was héérlijk, met een lekker thuisgevoel en rustplek! Niets meer in - en uitpakken, geen stof happen en een súper vakantie gevoel. Voor de dagen met Frank en Luzette hadden we een gezellig gastronomisch programma gemaakt met afwisselende locaties. Een héérlijk visrestaurant in Kalk Bay met het opspattende water tegen de ruiten, fantastische bediening en de gerechten met een bombardement voor onze smaakpapillen. Een mooi en ontroerend moment toen Frank en Luzette aangaven ons eind 2016 zeker weer op te zoeken in.......Colombia!

Dat was mooi en maakte het uitzicht op ons afscheid weer wat minder zwaar! 
Daar werd uiteraard goed op geklonken!

Stellenbosch

De volgende dagen bezochten we op zaterdag Old Mill Bicuitmarkt in Woodstock en kwamen gelijk terecht bij gezellig muziekbandje, met een bijzondere 'West Side Story' sfeer om ons heen. Allemaal gezellige kramen, winkeltjes, kunstenaars en uiteraard happen en dranken. Omgeven door mensen die hier heel duidelijk blij aan het genieten waren, dit in combinatie met een lekker lunchmoment aan het water.

De zondag - dag van vertrek Frank&Luzette - stond in teken van afscheid middels een picknick in de wine yards van Stellenbosch, 'Vergelegen' in Somerset West. Wát een blije verrassing wéér zo'n prachtige plek te zien, mooie bloementuinen en twee ouderwetse picknicks baskets gevuld met lekkernijen, vers brood, flesje wijn, paté's en salade. Midden in het bos konden we de laatste uren samen zo intens genieten van een ontspannen middag! Dit was mooier dan aftellen wanneer je richting vliegveld moest, het afscheid ging goed!

De week daarna namen we wat rust betreffende culinaire lekkernijen, lazen uren op ons stekkie, bezochten de baaitjes met de pinguïns en uiteraard Kaap de Goede Hoop.

Enorme heftige wind was er deze dagen en gaf wat onrust om ons heen in de nacht. Zelf kon ik weer het hardlopen oppakken én hadden we nog een gezellige lunchafspraak met Nederlandse vriendin Carolien, wonende in Kaapstad. Daarna in het weekend wederom een ontmoeting met onze Engelse vrienden Jimmy & Brioni! Ook hiervoor hadden we weer een picknick uitgekozen, dit keer bij Boschendal, in Paarl. Leuke bijkomstigheid was dat we nu het boek Stellenbosch gelezen hadden en alles veel dichterbij kwam en speelde, binnenkort konden  we de DVD bekijken.

De laatste keer dat we samen waren met J&B in Botswana hadden we lange, intense gesprekken gevoerd over het wel of niet kinderen krijgen, wel of geen zwangerschap en dus reuze benieuwd naar de status quo! En já hoor, het eerste wat Brioni meldde was ' voor mij geen wijntje, ik ben zwanger '.... yoehoe, wat leuk en een prachtig souvenir van hun reisjaar door Afrika, we noemden hem/haar Yatzee. Nou, het gespreksonderwerp moge duidelijk zijn! We hadden een gezamenlijke overnachting geregeld, waardoor we de volgende ochtend nog een andere verrassende plek bezochten 'Fair View' - met uitzicht op de Tafelberg in de verte - verorberden we een zálig ontbijtje en werd dit afgesloten met een bierproeverij! 

En zó genoten we dagelijks van mooie mensen, mooie omgeving en elkaar. Bezochten op weg naar de boodschappen even een strandje, keken uit naar de Yatzee momenten en namen nu ook weer de tijd en rust voor een super Deense serie ' The Legacy ' 1 en 2, wat een acteertalenten toch die Scandinaviërs en fijn dat de koffers van de kinderen ook weer gevuld zouden zijn met een heleboel DVD series voor de ongetwijfelde koudere periodes in het hoge Andes gebergte van Zuid Amerika. 

Daarna  werd het ook weer hoogste tijd voor dagje cultuur en historie, we besloten het 'District Six' museum te bezoeken om wat dichterbij de geschiedenis stil te staan, het hele apartheidsregime wat zo'n enorme stempel heeft gedrukt op Zuid Afrika zo nader te bekijken. Lazen de boeken van André Brink, dus waren al aardig voorbereid. Maarten was zelfs onthutst bij het lezen van een boek van Doris Lessing over Zuid Afrika in de vijftiger jaren 'Het Zingende Gras', waarin de Afrikaners gewoon inboorlingen werden genoemd, een respectloze benadering en behandeling. 
Gelukkig is er in de loop der tijd wat dat betreft toch wel het een en ander veranderd. 
Helaas werd ook duidelijk dat de corruptie in Zuid Afrika nog volop aanwezig is, de politie weinig actie onderneemt en de regering en politiek nóg niet te vertrouwen is.

Om ons heen nu zagen we toch vooral de blanke bevolking, terwijl toch 80% zwart, 10% blank en 10% gemengd ras is. Dát dit de verhoudingen waren werd duidelijk toen we in District Six waren, tussen de Afrikaanse bevolking, met een totaal andere sfeer, geur en uitstraling. Leuken anders. Het museum was een beetje chaotisch opgezet, met vooral foto's uit de vorige eeuw - Botha tijdperk - met bijbehorende verhalen over verdriet voor velen die met hun familie hun woonplek gedwongen moesten verlaten en hun woningen vervolgens werden plat gewalst voor de project ontwikkelaars.

Fishhoek

Zo gingen we richting kerstdagen - merkten hier weinig tot niets van - verplaatsten ons onderkomen naar Airbnb studio in Fishhoek - weer een dry area - maar met wel een héérlijk vers bakkertje. Inmiddels waren onze Maastrichtse vrienden Marc en Els met hun prachtige brandweer camper en hond Bixx ook weer aangekomen in de regio van Kaapstad.

Ze nodigden ons op Kerstavond uit op hun campsite - met heuse kerstverlichting - en genot van een heerlijke Belgische stoofschotel.

Op zaterdag 26 december haalden we blij Pom op na haar lange vlucht, wát heerlijk om haar in onze armen te kunnen sluiten.

Wát gezellig om samen met Pom te zijn, bij te kletsen, te knuffelen en ontspannen haar een indruk van hier te geven. Haar eerste surfdag werd met succes afgesloten, daarna vele picknickmomenten op het strand en ook tussendoor rust. Pom moest dagelijks aan haar opleiding werken, dus mooi dat we dit alles konden combineren. Bleek dat bij het bezoeken van de pinguïns de meeste vertrokken waren, blijkbaar beïnvloedt door de enorme drukte van zoveel toeristen en bewonderaars. Jammer, maar volgende week gingen we zeker nóg een poging wagen. Er werd nog een dag gesurfd en wij ook met onze body in de hoge golven, héérlijk om het zout op onze huid te voelen. We kookten lekker in onze studio makkelijke happen en genoten van de door Pom meegenomen DVD ' Stellenbosch ', zo mooi om te zien en te herkennen vanuit de omgeving waar we nu ook waren.

Verder was er geen stress wat betreft Oud en Nieuw, maar wel ongelooflijk veel drukte, vele toeristen en auto's richting de strandjes voor genot van water en zon.
Oudejaarsdag namen Pom en ik de trein naar V&A Waterfront, leuke ervaring maar blijkbaar niet zonder gevaar op de weg, dus op tijd in de middag weer terugwaarts.
Vanwege waarschuwingen voor vele gekke dronken mensen op straat bleven we ook in de avond in de buurt. We hadden een tafel gereserveerd in het heerlijke visrestaurant waar we ook met Frank en Luzette hadden gegeten, nu samen met Els & Marc. Met daarbij nu wel de zeer vreemde ervaring dat we zelf mochten aftellen voor de jaarwisseling, restaurant besteedde er geen enkele aandacht aan, apart dus! Daarna nog café Cuba bezocht en na één Mohito richting huis gereden voor een heerlijk bed en uitgerust het nieuwe jaar tegemoet.

Sunset Beach

Zaterdag wederom bezoek aan de Biscuit Mill Market en verhuisd naar Sunset Beach, het nieuwe ruime huis waar we met de kinderen de komende twee weken zouden doorbrengen. Én zo was het opeens zondag 3 januari, hoogste tijd om naar de AirPort te gaan voor het ophalen van onze kostbare vracht, de kinderen. Foto van vertrek Schiphol was al binnen, dus ze moesten elk moment hier aankomen. Heerlijk om de koppies boven in het looppad van de aankomsthal te zien, blijdschap, tranen en een enorm genot natuurlijk.

Eerste uurtjes zaten we ontspannen bij het zwembad en aan het einde van de middag gingen we naar de prachtige tuinen van Kirstenbosch voor een picknick-concert, wát gezellig zó gewoon en haast vanzelfsprekend samen op het gras! We reden huiswaarts via prachtige kustroute en tevreden en voldaan ging ieder die eerste avond zijn of haar mandje in.   

Uiteraard ontbrak het de komende dagen niet aan cultuur, natuur en activiteit. Kaap de Goede Hoop, Robben Island, met aan het einde van de middag de Lion Head beklimmen met prachtige uitzichten en uiteindelijk de zonsondergang, met behulp van zaklampen gingen we de weg weer terug omlaag.

Een aantal keren golfsurfen, met de enorme uitdaging om in de golven overeind te komen en te blijven.

En helaas een onverrichtte duik naar de haaien, géén één! Beetje teleurgesteld, maar we kregen nog een kans de komende week.

Robben Island

ijdens de overtocht naar Robben Island kregen we wel een geweldig kado, een walvis, aantal dolfijnen en de zeeleeuwen. Érg leuk.

Op Robben Island zelf kregen we door een ex-gevangene uitleg en rondleiding en de mogelijkheid ons een beeld te vormen van de plek waar Mandela, met vele anderen, zoveel jaren gevangen heeft gezeten. Verder bezochten we op zondag Township 'Langa' nadat we eerst een mooie ontspannen blije swingende gospeldienst hadden bijgewoond. Wat een prachtige ondersteuning en verbinding voor de mensen hier, waar ze echt hun ziel en zaligheid kwijt konden zingen in hun mooiste kleurrijke knallende outfit .  

Even een dip en gemis toen Pom en ook Dave eerder terug moesten vliegen i.v.m. tentamens, en zo werd de groep steeds wat kleiner. Was moeilijk om ze los te laten, zo'n heerlijke en ontspannen tijd gehad met blije Pom en het genot om ook Dave - vriend van Emke - beter te hebben leren kennen. Wat een goede, leuke en warm geïnteresseerde jongen en wat een fijne relatie samen met Emke.

Het was zó genieten ook van de natuur en de vele no nonsens momenten tussendoor, veel samenzijn maar ook aandacht voor ieder apart. Even rennen of lopen naar het strand voor mooie zonsondergang, 'who is the man', spel in de avond en ruimte voor ieder wat wils, lekkere leesmomenten of terugtrekken op rustige plek in dit ' sunset beach huis ' met alle mogelijkheden voor een ieder. Sunset verveelde nooit!

Fijn dat ook de teleurstellingen goed werden opgepakt, tot twee keer toe geen haaien, canceling van snorkelen met zeeleeuwen door te zware wind en geen view vanuit Tafelberg vanwege wolkendek of verkeerde planning. Zo gingen we toch de klim naar de Tafelberg aan op de dag dat hij hélemaal, echt hélemaal in wolken en mist lag. Helaas trok de mist niet op, maar het had ook wel iets heel mystieks. Een pittige maar prachtige tocht omhoog, met behulp van ladders en enorme rotsblokken was toch een leuke uitdaging. Het had echter geen zin om naar de top te gaan, je kon geen hand voor ogen zien. Uiteindelijk genoten we 5 uur lang van een totaal andere wereld in de dikke mist, samen met Nederlandse vrouw Elise die zich graag en gezellig bij ons aansloot.

De mountainbike trail in Stellenbosch was een geweldig mooie uitdaging, een must! Mooie druiventrossen om ons heen werden geplukt. En werd de verjaardag van Maarten - tevens laatste avond samen met kids - afgesloten met een picknick in Stellenbosch en eettentje in de avond aan het strand.

De laatste dagen maakten we van de restanten van onze maaltijden - en wat er nog in de ijskast lag - gezellige doggybags voor de bedelaars op straat die het hard nodig hadden, zulke blije ogen en dank. Zéker ook voor de twee jongens die onze voetbal kregen, simpele leuke vorm van ondersteuning.

De dag van vertrek kwam helaas in zicht, de ochtend werd gevuld met ieder wat wils en laatste souvenirs kopen op lokale markt, toen moesten écht de koffers dicht. 
De beweging die liefst niemand wilde maken! 

Het afscheid was niet leuk, was vreselijk om na zo intens samen te zijn geweest weer gescheiden te worden en we elkaar weer een héél jaar niet zouden zien. We vielen in een enorm zwart gat toen we thuis kwamen, zó ongelooflijk stil overal in huis. Wat was het gemis groot en duidelijk voelbaar.

Gelukkig werden we die trieste avond getroost door Sjoerdje, 'Sophie' wijn en Yatzee.
Het vooruitzicht naar een ander continent en omgeving was ook zeer welkom getimed nu, mooi moment om Afrika af te ronden en ons andere kind - op wielen - op te halen.

Nog één laatste dagje Kaapstad gezellig met Sjoerdje. Kaapstad had en heeft zo veel te bieden op gebied van sport - surfen, hiking , fietsen, hardlopen, cultuur, natuur, shoppen, uitgaan - of gewoon niets doen. Jammer dat een verblijf langer dan drie maanden - met oog op visum - haast niet mogelijk was. Hier zou ieder wel een langere tijd willen zijn. Nadat we Sjoerdje naar haar verzamel/vertrekpunt voor haar reis hadden gebracht en wederom afscheid hadden genomen, genoten we nog van het laatste zo vanzelfsprekende dagelijkse zicht op de Tafelberg en Lions Head. Mooie dierbare herinnering aan dit mooi, kernachtig en krachtig symbool van Kaapstad.     

Zondag 17 januari zaten we einde van de middag - net als een jaar geleden - op het vliegveld, wachtende op onze vlucht naar volgende bestemming Buenos Aires.

We keken terug op een prachtig, bijzonder jaar Afrika zonder angstaanjagende momenten of gebeurtenissen. Met bijzondere herinnering aan plekken waar ze Edison nooit zouden tegenkomen, verhalen, tradities, wetten van de een op de andere generatie werden overgeleverd en werden doorgegeven. Niets op papier!
Natuur en tradities voor zekerheid. Zon ging op en onder, eb en vloed, eten en overleefden met hulp van vrienden, familie en de geesten van voorouders.
Steeds meer civilisatie en ontwikkeling kwamen we tegen, was zeker niet evenredig met het geluk en welzijn van de mensen. Eigenlijk naarmate we zuidelijker kwamen werd verschil tussen rijkdom en armoede steeds groter en bestond en bestaat letterlijk naast elkaar. Corruptie ondergronds sterk aanwezig, een moeilijk te doorgronden continent met eigen verhaal en geschiedenis! Een zéér dankbare grootse ervaring!

Epiloog

'Reizende Liefde'

De titel die vriendin Vera onze reis gaf aan het begin van het tweejarige Afrika en Zuid Amerika avontuur.

Nu we op de helft zijn aangekomen kunnen we dat dan ook volledig beamen.

Allebei wisten we niet echt hoe zo'n lange tijd intens samen zou zijn.

Twee persoonlijkheden die hun comfortzone, kinderen, familie en vrienden achterlieten, los van alles kwamen en alleen onszelf en elkaar meenamen .

Marjon, die de moed heeft gehad om met mij dit avontuur aan te gaan, zich heeft ontpopt tot een fantastische schrijfster. Héél het reisblog is haar verdienste.

Het klinkt onwaarschijnlijk maar iedere dag hebben we in liefde doorgebracht, soms misschien wat kleine irritaties maar geen knallende ruzies met de daarbij gepaard gaande verwensingen.

Tegenslagen hebben we aanvaard, omarmd en opgelost. 

Wanneer we het moeilijk hadden trok de liefde ons als een magneet naar elkaar toe.

Een belangrijk ingrediënt hiervoor was en is dat wij geen KLOK maar de TIJD hadden en hebben!

We functioneerden ieder als individu en als eenheid, vormden zo een fantastisch duo.

We leefden één jaar buiten, werden s’ochtends gewekt door de geluiden van Afrika en bijna dagelijks met een strakke blauwe lucht.

Onze auto was en is overloaded, met alles wat we 'dachten' nodig te hebben.

We hebben veel mensen ontmoet en zo ontstond er al gauw een diepe warme vriendschap voor het leven.
 
Iedere dag hebben we genoten van de liefde van de Afrikaanse mensen, hun warmte en vooral hun glimlach.

Oh wat zijn wij geadviseerd en gewaarschuwd……..maar nu we Afrika gaan verlaten kunnen we alleen maar zeggen dat wij absoluut géén negatief iets hebben meegemaakt. 

Natuurlijk weten wij ook dat het totaal anders had kunnen gaan. Het enige wat we hebben gedaan tijdens deze reis was ons verstand en buikgevoel te volgen, gepaard gaande met het nodige geluk!

Als ik ooit zou besluiten om een tatoeage te laten plaatsen dan komt Afrika op mijn linker borst.

Toen we deze reis begonnen keek ik vanuit ons hotel in Djibouti via de Rode zee naar het oosten.

Kijkende nu vanuit Kaapstad over de Atlantische oceaan naar het westen, zie ik in mijn verbeelding de glimlach van Buenos Aires.